تکلیف پرستاران طرحی دوران کرونا مشخص می‌شود
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۵۴۷۱۲
در لایحه برنامه هفتم توسعه از موضوع پرستاری بحثی به میان نیامده است، اما پیشنهادهایی در این لایحه مطرح شده و لازم است تکلیف پرستاران به ویژه پرستاران دوران کرونا مشخص شود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، سال گذشته رئیس کل سازمان نظام پرستاری با اشاره به اعطای ۲۵ تا ۳۰ هزار مجوز استخدام به وزارت بهداشت، از تبدیل وضعیت پرستاران شرکتی و تبصره‌ای در سال آینده خبر داده و گفته بود: موضوع تبدیل وضعیت کارکنان دولت در مجلس شورای اسلامی مصوب و برای تأیید به شورای نگهبان ارسال شده است که این مهم برای نیروهای پرستاری شرکتی و تبصره‌ای امنیت و انگیزه شغلی بسیار خوبی را ایجاد خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری با مخالفت با احیای دوره بهیاری، اظهار کرد: پرستاران دوران کرونا باید استخدام شوند؛ سازمان نظام پرستاری دارای قانون است، گذشته از اینکه همه در مجموعه نظام و انقلاب و کشور، اعتقاد داریم که باید به عنوان فدایی عمل کنیم و در دولت نیز به عنوان افرادی که موفقیت دولت را می‌خواهند، عمل کنیم. در وزارتخانه‌ها نیز به طور قطع حرکت باید در همین عقربه‌ای باشد که کلیت نظام و دولت انجام می‌دهد و در نهایت به سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها می‌رسد و سازمان نظام پرستاری نیز وظایف و مصوباتی دارد.
وی افزود: یکی از مباحث در سازمان نظام پرستاری مقررات انسانی و اخلاق حرفه‌ای است، به عنوان مثال در بحث انتظامات و نظامات حرفه‌ای هیئت‌های انتظامی را داریم؛ در بحث اخلاق حرفه‌ای نیز این موارد وجود دارد.
رئیس کل سازمان نظام پرستاری ادامه داد: در سال ۹۹ که مقام معظم رهبری در بحث تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری ورود کردند، کدهای اخلاقی را نوشتیم و منشور اخلاقی را تدوین کردیم و بنا شد که دو واحد بحث اخلاق حرفه‌ای در دانشکده‌ها تدریس شود؛ در زمینه استانداردهای حرفه‌ای، استانداردهای خدمتی را داریم که در این زمینه کتاب استانداردهای خدمتی و بسته‌های خدمتی تدوین شده که بحث نیروی انسانی هم یکی از آنها است.
وی اضافه کرد: یکی دیگر از مسائلی که وجود دارد، بحث تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است؛ ما تمام فعالیت‌ها را گرامی می‌داریم، اما نقص وجود دارد که باید برطرف شود، نه اینکه ضرورت مسئله پاک و برای آن جایگزین غلطی معرفی شود.
میرزابیگی گفت: در سال جاری ۲۵ هزار میلیارد تومان برای تعرفه‌های خدمات پرستاری وارد نظام سلامت می‌شود، اگر وزارت بهداشت و سازمان برنامه و بودجه یا هر دستگاه دیگری کم کاری می‌کند، پرستاران باید در موضع حق‌خواهی در مقابل این کم‌کاری قرار گیرند.
وی با اشاره به اینکه موضوع بعدی بحث استخدام نیروها است، خاطرنشان کرد: در حال حاضر در شرایط بررسی و تصویب برنامه هفتم توسعه قرار داریم. در لایحه برنامه هفتم توسعه از موضوع پرستاری چیزی وجود ندارد، البته پیشنهاداتی در این لایحه مطرح کرده‌ایم که در جلسات با معاونت پرستاری مورد استقبال قرار گرفته، اما در این لایحه به قانون بهره‌وری نیز تعرض شده است.
رئیس کل سازمان نظام پرستاری تأکید کرد: برای استخدام در سال‌های ۹۸ و ۹۹، حدود ۵۲ هزار و ۲۰۰ نفر سقف استخدام بود و اکنون نیز ۲۵ هزار نفر است که البته همه آن برای پرستاری نیست و بخشی از آن به بیمارستان‌های تازه تأسیس اختصاص دارد که انتظار می‌رود در سال جاری نیز استخدام‌ها افزایش یابد.
وی با اشاره به اینکه بحث دیگر احیای دوره کاردانی بهیاری و کمک بهیاری است، گفت: سازمان نظام پرستاری با این طرح مخالف است و هر تغییری که بخواهد ایجاد شود، باید معاونت پرستاری و سازمان نظام پرستاری و مجموعه‌های علمی دور هم بنشینند و تصمیم بگیرند، نه اینکه یک معاونت فارغ از نظر دیگران برای این موضوع تصمیم‌گیری کند.
میرزابیگی خاطرنشان کرد: موضوع دیگر، بحث پرستاران طرحی و تمدید طرحی در ایام کرونا است که دولت وقت وعده داده بود این پرستاران استخدام می‌شوند؛ درخواست ما نیز این است که ستاد کرونا در این زمینه تشکیل شود.
امنیت شغلی و تبدیل وضعیت پرستاران از مشکلات آنها استپیشتر احمدرضا یزدان‌نیک، معاون فنی، آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پرستاری کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه یکی از مشکلات پرستاران، امنیت شغلی و تبدیل وضعیت آنها است، اظهار کرد: پرستارانی بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما به صورت تبصره‌ای فعالیت دارند؛ چه توجیهی وجود دارد که یک فرد بیش از ۲۰ سال، نیروی تبصره‌ای باشد؟، در دوران پیک و همه‌گیری بیماری کرونا، نیروی پرستار ۸۹ روزه استخدام شد و افرادی که خدمت آنها به پایان رسیده بود، با حقوقی نازل تمدید طرح شدند، اما به محض به پایان رسیدن پیک‌های کووید _۱۹، به صورت ناجوانمردانه‌ای عذر آنها خواسته شد.
وی با بیان اینکه با به اجرا گذاشته شدن قانون استخدام ایثارگران، تعداد قابل توجهی پرستار بدون بررسی صلاحیت، استخدام شدند، افزود: طرح فوق‌العاده خاص به برخی سازمان‌ها ابلاغ شده است و پرستاران پیگیر این موضوع هستند، اما هنوز به آنها تعلق نگرفته است. شاید با وجود تعلق طرح فوق‌العاده خاص به حوزه پرستاری، شکاف درآمدی پرستاران مقداری پر و رضایتی نسبی در جامعه پرستاری ایجاد می‌شد.
یزدان‌نیک با بیان اینکه در دوران شیوع کرونا سیمای اجتماعی پرستاران مقداری بهبود یافت، اما موقتی بود، اضافه کرد: در صورت بهبود وضعیت حال حاضر برای پرستاران، شاهد ماندگاری افراد در این شغل خواهیم بود. دوران همه‌گیری کرونا برای قشر پرستار، تلفات زیادی داشت و پرستاران از نظر جسمی، جانی و روانی دچار آسیب شدند. در این دوران بیش از ۱۰۰ پرستار شهید مدافع سلامت شدند و تعدادی بسیاری نیز اعضای خانواده خود را از دست دادند.
وی با تاکید بر اینکه در طول مدت همه‌گیری بیماری کرونا شاهد فرسودگی بسیاری در پرستاران بودیم، گفت: حمایت و رسیدگی کافی به پرستاران در طول همه‌گیری بیماری کرونا وجود نداشت و خدمات مشاوره‌ای، حمایتی و مشوق‌های مادی و معنوی برای این قشر آن‌گونه که باید در نظر گرفته نشد.
کد خبر 666477منبع: ایمنا
کلیدواژه: کرونا و پرستاران مشکلات پرستاران مطالبات پرستاران استخدام پرستاران حمایت دولت از پرستاران کرونا پرستاران شاغل وزارت بهداشت برنامه هفتم توسعه سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق سازمان نظام پرستاری تبدیل وضعیت دوران کرونا همه گیری تبصره ای حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۵۴۷۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرحی برای رسانه‌های فردای ایران
سطح نازل آزادی رسانه و ضعف فاحش اقتصاد رسانه بارقه‌های امید رسیدن به گشایشی در نظام رسانه‌ای را کمرنگ‌تر از همیشه کرده است. اوضاع وخیم اقتصادی و بن‌بست سیاسی هم بر نظام رسانه‌ای سایه انداخته است. فعلاً نشانه‌ای از بهبود در افق پیدا نیست.
ولی اگر مقیاس تاریخ را وسیع‌تر از چند دهه در نظر بگیریم، شاید بتوانیم مشاهده کنیم که جامعه ایران ایستا نبوده و به هر طریقی با تکاپوها و جنب‌وجوش‌هایی که دارد راهش را پیدا کرده است.ایران در یک پیچ تاریخی قرار گرفته و دگرگونی‌های بنیادینی که چند سال است نشانه‌هایش را می‌بینیم آغاز شده است. ما برای نظام رسانه‌ایِ فرداهای روشن‌تر ایران نیاز به طرحی و چارچوبی استوار و رسا و دقیق با اتکا به تجربیات گذشته داریم. هنگامی که یک جامعه به وقت نوزایی می‌رسد، نیازمند بدیلی است که بایدآماده کرده باشد تا بتواند در زمان نوزایی از آن بهره بگیرد، وگرنه در زمانه‌ای که ایده‌های سابق برافکنده می‌شوند و خلأ ایده پیش می‌آید، ایده‌های کژ و نامطلوب و بدخواهانه می‌تواند به‌راحتی خلأ را پر کند. از سوی دیگر، اگر بدیلی نداشته باشیم، دائماً وسواس‌گونه و منفعلانه تصور می‌کنیم سیاهی تا ابد ماندگار است، اما اگر از قبل به بدیل‌ها و جایگزین‌های احتمالی فکر کرده باشیم، به‌سوی آن گام برمی‌داریم هرچند آهسته و با موانع و رنج‌های بسیار.
باری، سؤال اصلی اینجاست: نظام رسانه‌ای آینده ایران باید چطور باشد و بر چه پایه‌هایی استوار باشد؟ شاید آزادی اولین مؤلفه اساسی آن باشد: آزادی از سانسور، آزادی از هرگونه ایدئولوژی و آزادی از هر نوع فشار اجتماعی از سوی گروه‌های صاحب قدرت و نفوذ. بخش مهمی از روزنامه‌نگاری مربوط است به دیده‌بانی قدرت و نظارت بر عملکرد صاحبان قدرت. قدرت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی واجد عناصری فسادپرور است که روزنامه‌نگاری مراقب و منعکس‌کننده این فسادهاست. طبیعی است که قدرتمندان در هر سطح و هر نوع بخواهند جلوی این دیده‌بانی را بگیرند. پس رسانه‌ها باید در برابر صدمات احتمالی از جانب قدرتمندان حفاظت شوند و مصون باشند. اولین مؤلفۀنظام رسانه‌ای آینده ایران می‌تواند ایجاد سازوکاری حقوقی و قضایی و حرفه‌ای برای برقراری آزادی رسانه‌ها باشد.
دومین مؤلفۀ نظام رسانه‌ای مطلوب در ایران می‌تواند قطع انحصار از رسانه‌های سنتی و نوین باشد. در کنار رادیو و تلویزیون عمومی ــ که همان هم تماماً نمی‌باید منحصر به تبلیغات سیاسی حکومت باشد و باید آرای بخش‌های مختلف جامعه را با همه کثرتی که در آن است بازتاب دهد ــ لازم است که ده‌ها و صدها شبکه تلویزیونی و رادیویی خصوصی وجود داشته باشند تا اقشار و گروه‌های مختلف با عقاید گوناگون و آرمان‌هایی متکثر بتوانند محتوای دلخواه را تولید و با فرم دلپسند خود منتشر کنند. به همین ترتیب، تعداد متنوعی از شرکت‌ها و اوپراتورهای خصوصی اینترنتی باید بتوانند در حلقه‌های مختلفِ زنجیره کسب‌وکارِ دسترسی به اینترنت نقش داشته باشند.
برداشتن فیلترینگ اینترنت از همان جنس آزادی رسانه است، اما برای تأکید بیشتر و جبران تجربه‌های تلخی که داشته‌ایم، می‌توان فصلی از طرح پیشنهادی نظام رسانه‌ای مطلوب برای آینده ایران را جداگانه به آن اختصاص داد. شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های اینترنتی نباید فیلتر باشند، مگر در مواردی بسیار استثنایی در حوزه خلافکاری و جرائم نه اخبار و عقاید. فیلترینگ سمی است که به‌تدریج به پیکر نظام رسانه‌ای ایران تزریق شده است و در ایران فردا باید از این جسم خسته و فرسوده سم‌زدایی کرد.
برای رسیدن به این شرایط در رسانه‌های ایران نیازمند یک پیش‌شرط اساسی هستیم: کمترین میزان دخالت حکومت در امور رسانه‌ها، از مالکیت و مدیریت رسانه‌ها تا مجوزدهی و نظارت و حمایت از رسانه‌ها. اینکه می‌گوییم حکومت در نظارت بر رسانه‌ها دخالت نداشته باشد، به این معنی نیست که هیچ نظارتی مطلقاً وجود نداشته نباشد، بلکه بدان معناست که حکومت ناظر و عامل نظارت نباشد تا این امکان برایش مهیا نباشد که جلوی رسانه‌هایمنتقد و حتی مخالفش را بگیرد. نهادهای صنفی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری مستقل می‌توانند بر عملکرد حرفه‌ای رسانه‌ها نظارت داشته باشند و دادگاه‌های مستقل و عاری از جانبداری وچارچوب قضایی مخصوص رسانه‌ها می‌توانند درباره تخلفات احتمالی قضاوت کنند. این وضعیت نیازمند قانون‌گذاری و سازوکار حقوقی خاصی است که در آن از صدور مجوز پیش از انتشار برای مطبوعات و وب‌سایت‌ها خبری نیست و با سهولت بهشبکه‌های تلویزیونی و خبرگزاری‌ها امکان تأسیس می‌دهد.
در طرح پیشنهادی برای رسانه‌های فردای ایران، حکومت اگر می‌خواهد به رسانه‌ها کمک کند، به‌جای دادن یارانه‌های مستقیم و بازیگری در عرصه رسانه‌ها، می‌تواند به توسعه امور زیرساختی رسانه‌ها نظیر چاپخانه و اینترنت و استودیو و شهرک‌های فناورانه رسانه‌ای بپردازد، تازه آن‌هم به‌صورتی غیرمستقیم. همچنین همه رسانه‌ها با انواع عقاید و نظرات انتقادی نیز باید بتوانند از این زیرساخت‌ها استفاده کنند و زیرساخت‌ها نباید متعلق باشد به وفاداران به گروه سیاسی خاصی یا معتقدان به عقیده بخصوصی.
بازپیکربندی نظام رسانه‌ای نیز از دیگر مسایلی است که می‌تواندر طراحی نظام رسانه‌ای آینده به آن توجه کرد. سیاست‌های سانسور و فیلترینگ و همچنین ایجاد اعوجاج و منحرف‌کردن نقش‌های نهادهای مدنی باعث شده است که رسانه‌های مختلف در ایران نقش‌هایی را بر عهده بگیرند که نه وظیفه آن‌هاست و نه از عهده انجامش برمی‌آیند. برای مثال، در برهه‌ای از تاریخ نیم‌قرن اخیر ایران، از مطبوعات به‌جای احزاب استفاده شده است یاهم‌اکنون از شبکه‌های اجتماعی برای اطلاع‌رسانی در حد رسانه‌های حرفه‌ای بهره گرفته می‌شود. رسانه‌های مختلف بایددوباره نقش‌های طبیعی و معمولی خود را بر عهده بگیرند و نقش‌های تحمیلی را به نهادهای مربوط به آنها واگذار کنند.
در چنین شرایط و زمینه‌ای که تصویر شد، رسانه‌ها به‌تدریج خواهند توانست قدرتمند شوند و روزنامه‌نگاران تشکل‌های صنفی و مدنی خود را شکل دهند و کسب‌وکار رسانه‌ای رونق بگیرد. دیگر لازم نیست حکومت به رسانه‌ها کمک مالی کند و همین که آزادی آنها را با نظام‌های قضایی و حقوقی خاصی پاس بدارد کافی است. رسانه‌ها نیز نباید آزادی رسانه و بیان را از حکومت گدایی کنند، بلکه به قدرت اجتماعی خود آن را به‌دست می‌آورند. باقدرت‌گرفتن نهادهای صنفی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، اگر حکومت نخواهد آزادی رسانه را پاس بدارد باز هم ناگزیر است که به آزادی احترام بگذارد. از سوی دیگر، در چنان وضعیتی رسانه‌ها خودشان خواهند دانست چطور باید رقابت کنند و روزنامه‌نگاری چه اصولی دارد و در بازار رسانه‌ها چگونه باید مخاطبان را جذب کرد. بنابراین نیازی نخواهد بود که حکومت در نقش مرشد و استاد و معلم رسانه‌ها ظاهر شود. آن نظام رسانه‌ای که درست شکل گرفته باشد و ارکانش صحیح باشد، می‌تواند به‌کمک روزنامه‌نگارانش تشخیص دهد چقدر به عامه‌پسندی بگراید و چه اندازه نخبه‌گرا باشد، کجا وارد شود و تا حد جلو رود.
وقتی نظام رسانه‌ای از وضعیت همواره استثنایی خارج شد و به وضعیتی طبیعی دست یافت، آن‌گاه تازه در چنان فضای نرمال و در چنین نظام رسانه‌ای هنجارینی، رسانه‌های ما به آفت‌هایی برخواهند خورد که رسانه‌های همه کشورهای عادی جهان با آن روبه‌رو شده بوده‌اند، مسایلی از جمله ضربه‌خوردن از شبکه‌های اجتماعی و شرکتی‌شدن رسانه‌ها و اثرپذیری از فناوری. برای این مشکلات نیز راه‌حل‌هایی هست که می‌توان همچون سایر کشورها به کار بست.
در آینده ایران، وقتی که خورشید بتابد و سپیده رخ بنماید، ما نمی‌توانیم با نظام رسانه‌ای کهنه کار کنیم و نیازمند نظم رسانه‌ای تازه و بدیل هستیم. از حالا که در قعر چاه مشکلات و مصائب گیر افتاده‌ایم باید به فکر فردا باشیم. علاوه بر مؤلفه‌هایی که ذکر شد، حتماً ضروریات و پیش‌شرط‌های دیگری نیز هست که تا رسیدن به روزهای خوش رسانه‌ای باید ارائه شوند و درباره‌شان بحث شود.اینکه ما در شرایط فعلی از نظام رسانه‌ای جایگزین صحبت کنیم، حاصل خوش‌خیالی یا ساده‌دلی یا زیستن در رؤیاهای واهی یا امیدواری به هر قیمتی نیست. وقتی ما بدیل داشته باشیم و درباره‌اش صحبت کنیم، از هم‌اکنون به زایاندن نظم جدید و دگرگونی کمک کرده‌ایم. رسیدن به نظام رسانه‌ای بدیل یکی از مراحل مهم و مؤثر تحول و گذاری است که با همه گرفتاری‌ها و مصیبت‌های کنونی، در چشم‌انداز این کشور می‌توان دید.
*روزنامه‌نگار
۴۷۲۳۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900950
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور